กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกนะคะ ถ้าผิดพลาดตรงไหนยังไงอย่าเพิ่งว่ากันน๊าาาาา เข้าเรื่องเลยล่ะกัน
ย้อนกลับไปนานพอสมควรจร้าาาา....สมัยเรายังวัยละอ่อน เมื่อ14ปีที่แล้วคร่าคู๊นนนนนน นานแต่ไม่มีวันลืม ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ใกล้จะจบ ม.3จร้า แล้วคือ อาจารย์เค้าก็จะเริ่มทำเรื่องเตรียมเอกสาร ให้นักเรียนทุกคนไปถ่ายรูป2"ขาวดำ แล้วนำมาส่งให้อาจารย์ จะร้านไหนอะไรยังไงก็ตามแต่อัธยาศัยใครจะสะดวก ตอนนั้นพี่ชายเราเป็นคนพาไปถ่ายค่ะ เป็นร้านถ่ายรูปร้านใหญ่ใจกลางเมือง อ่อ ลืมบอกไปว่าเรามาเรียนที่ต่างจังหวัดนะคะ ไม่ขอเอ่ยชื่อร้านและจังหวัดน๊าาาาา พอเข้าไปถึงในร้าน พี่ชายเราก็บอกว่าพาน้องมาถ่ายรูปนู้นนั่นนี่ เสร็จ หน้าเคาท์เตอร์เค้าบอกรอแป๊บนะคะ สักพักมีผู้ชายหน้ามน ผมยาวนิดๆ ออกแนวเซอร์ เดินออกมาเรียก "เชิญข้างในเลยนะครับ" เราก็แบบ....เฮ๊ยยย ความรุ้สึกตอนนั้น ทำไมเท่ห์ ทำไมเซอร์ คล้ายๆพี่ตูน บอดี้แสลมเลยว๊าาา พอดีช่วงนั้นบอดี้แสลม เพลงงมงายนี่กำลังดังเลยคร่า แล้วเราคลั่งไคล้พี่ตูนมากตอนนั้น วินาทีแรกที่เห็นช่างภาพ แอบปิ๊งเลยจร้า 5555 แรดตั้งแต่ม.3กันเรยทีเดียว!!!! เราก็เดินตามพี่ช่างภาพเข้าไปข้างในค่ะ แอบเหลียวหลังมองหาพี่ชายว่ามันทำไมไม่เดินตามเข้ามา ด้วยความที่ยังเด็กไง คือให้น้องเข้าไปคนเดียวหราาาาา ในใจตอนนั้นประมาณว่า ตรูเขินนนนนนน.....แล้วก็พาร่างที่จิตใจล่องลอยไปอยู่กับช่างภาพตั้งแต่วินาทีแรกเข้าไปในห้องถ่ายภาพค่ะ พี่ช่างภาพเค้าก็บอก มีกระจก หวีแป้ง น้องแต่งเรียบร้อยแล้วนั่งรอตรงเก้าอี้นะ มือชี้ไปที่เก้าอี้หน้ากล้อง เราส่องกระจกที่โต๊ะเครื่องแป้งแป๊บๆ ตอนนั้นจำได้ ว่าเขินมาก แล้วก็เดินไปนั่งรอพร้อมถ่าย พี่แกก็เดินมายืนที่กล้อง มองตรงมาที่เรา.....ในใจคิด ตายๆกูตายยยย อายก็อาย ยังต้องมองตรงไปสู้สายตาพี่เค้าอีก เขินจนจะกลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่ จำได้ว่าแอบมีเม้มปากเพราะกลัวจะยิ้มออกไป พี่เค้าก็บอกนั่งตรงๆนะครับ ปล่อยแขนลงไม่ต้องเกรง แล้วเค้าก็ก้มลงส่องไปที่เลนส์กล้อง แล้วยืดตัวขึ้นมองมาที่เราอีกรอบ "น้องคับผมข้างปัดขึ้นนิดนึงคับ บังหน้า" เราก็เอามือเสยผมขึ้นค่ะ นางมองแล้วคงไม่ได้ดั่งใจ เดินมาที่เราค่ะ นางเดินมาจับผมเรา!!!!! จำได้ตอนนั้นเขิน ตัวเกร็งไปหมด สาบานได้เค้าคือผู้ชายแปลกหน้าคนแรกที่มาแตะเนื้อต้องตัว เขินวุ้ยยยยย 55555 นางจับที่ไหล่เราเบาๆแล้วบอกขยับนิดนึงนะให้เอียงซ้ายขวาก็ว่ากันไป (แค่ถ่ายรุปชุดนักเรียนทำไมมันยากจังว๊า5555) เสร็จสับนางเดินกลับไปที่กล้อง แล้วบอกเรานิ่งๆนะ ส่องที่เลนส์ปุ๊บกด แฉ๊ะ!!! "เรียบร้อยครับรอด้านนอกเลย" ในใจคิดรีบๆเสร็จเหอะ อายจะตายยุแร้ววววว พอออกมาข้างนอก รอรับบิลเพื่อมารับรูปในวันถัดไปค่ะ คือเมื่อก่อนถ่ายแล้วไม่ใช่ว่าจะได้เลยเหมือนสมัยนี้นะคร้าาาา ต้องรอรับวันถัดไปจร้าาาา......กลับถึงบ้าน เราจะมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงบ้านใกล้กัน มีอะไรจะเล่าให้เพื่อนคนนี้ฟังตลอด ขอแทนชื่อเพื่อนว่าปลาก็แล้วกัน เราก็บอกปลาไปว่า เจอพี่ช่างภาพที่เพิ่งไปถ่ายรูปด้วยที่ร้าน...฿$#%@$
หล่อ เท่ห์ เหมือนพี่ตูนเลย ชอบว่ะปลา เราชอบพี่เค้า ปลาก็เออๆ ออๆ รับฟังไป เลยถามปลาไปว่าแล้วปลาล่ะ ถ่ายร้านไหน ปลาบอกยังไม่ได้ไปถ่ายเลย เฮ๊ยยยยย ได้โอกาสซิคร้าาาาาา เลยชวนปลาว่า งั้นไปถ่ายร้านที่เราถ่ายมั๊ย พรุ่งนี้เราต้องไปเอารูปถ่ายอยู่แล้ว ปลาก็ตกลงค่ะ เป็นไปตามแผน อยากไปเห็นหน้าพี่เค้าอีก 55555 ถ้าใครไม่เคยมีอารมณ์ แอบรักแอบชอบ สมัยช่วงก้าวเข้าสู่วัยรุ่น คุณไม่เข้าใจหรอกว่ามันฟินแค่ไหน 5555 กรี๊ดกร๊าดดดด
ยังไงเดี๋ยวมาต่อน๊า เรื่องราวไม่ได้จบเท่านี้นะคร้า นี่แค่ฉากเริ่มต้น ยังมีอีกหลายช๊อต หลายอารมณ์ กะอีตาพี่ช่างภาพคนนี้ จะมีคนมาอ่านมั๊ยน๊าาาาา
แอบชอบช่างภาพสมัยถ่ายรูปติดใบจบ ม.3 จากความฝันสู่ความจริง!!!
ย้อนกลับไปนานพอสมควรจร้าาาา....สมัยเรายังวัยละอ่อน เมื่อ14ปีที่แล้วคร่าคู๊นนนนนน นานแต่ไม่มีวันลืม ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ใกล้จะจบ ม.3จร้า แล้วคือ อาจารย์เค้าก็จะเริ่มทำเรื่องเตรียมเอกสาร ให้นักเรียนทุกคนไปถ่ายรูป2"ขาวดำ แล้วนำมาส่งให้อาจารย์ จะร้านไหนอะไรยังไงก็ตามแต่อัธยาศัยใครจะสะดวก ตอนนั้นพี่ชายเราเป็นคนพาไปถ่ายค่ะ เป็นร้านถ่ายรูปร้านใหญ่ใจกลางเมือง อ่อ ลืมบอกไปว่าเรามาเรียนที่ต่างจังหวัดนะคะ ไม่ขอเอ่ยชื่อร้านและจังหวัดน๊าาาาา พอเข้าไปถึงในร้าน พี่ชายเราก็บอกว่าพาน้องมาถ่ายรูปนู้นนั่นนี่ เสร็จ หน้าเคาท์เตอร์เค้าบอกรอแป๊บนะคะ สักพักมีผู้ชายหน้ามน ผมยาวนิดๆ ออกแนวเซอร์ เดินออกมาเรียก "เชิญข้างในเลยนะครับ" เราก็แบบ....เฮ๊ยยย ความรุ้สึกตอนนั้น ทำไมเท่ห์ ทำไมเซอร์ คล้ายๆพี่ตูน บอดี้แสลมเลยว๊าาา พอดีช่วงนั้นบอดี้แสลม เพลงงมงายนี่กำลังดังเลยคร่า แล้วเราคลั่งไคล้พี่ตูนมากตอนนั้น วินาทีแรกที่เห็นช่างภาพ แอบปิ๊งเลยจร้า 5555 แรดตั้งแต่ม.3กันเรยทีเดียว!!!! เราก็เดินตามพี่ช่างภาพเข้าไปข้างในค่ะ แอบเหลียวหลังมองหาพี่ชายว่ามันทำไมไม่เดินตามเข้ามา ด้วยความที่ยังเด็กไง คือให้น้องเข้าไปคนเดียวหราาาาา ในใจตอนนั้นประมาณว่า ตรูเขินนนนนนน.....แล้วก็พาร่างที่จิตใจล่องลอยไปอยู่กับช่างภาพตั้งแต่วินาทีแรกเข้าไปในห้องถ่ายภาพค่ะ พี่ช่างภาพเค้าก็บอก มีกระจก หวีแป้ง น้องแต่งเรียบร้อยแล้วนั่งรอตรงเก้าอี้นะ มือชี้ไปที่เก้าอี้หน้ากล้อง เราส่องกระจกที่โต๊ะเครื่องแป้งแป๊บๆ ตอนนั้นจำได้ ว่าเขินมาก แล้วก็เดินไปนั่งรอพร้อมถ่าย พี่แกก็เดินมายืนที่กล้อง มองตรงมาที่เรา.....ในใจคิด ตายๆกูตายยยย อายก็อาย ยังต้องมองตรงไปสู้สายตาพี่เค้าอีก เขินจนจะกลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่ จำได้ว่าแอบมีเม้มปากเพราะกลัวจะยิ้มออกไป พี่เค้าก็บอกนั่งตรงๆนะครับ ปล่อยแขนลงไม่ต้องเกรง แล้วเค้าก็ก้มลงส่องไปที่เลนส์กล้อง แล้วยืดตัวขึ้นมองมาที่เราอีกรอบ "น้องคับผมข้างปัดขึ้นนิดนึงคับ บังหน้า" เราก็เอามือเสยผมขึ้นค่ะ นางมองแล้วคงไม่ได้ดั่งใจ เดินมาที่เราค่ะ นางเดินมาจับผมเรา!!!!! จำได้ตอนนั้นเขิน ตัวเกร็งไปหมด สาบานได้เค้าคือผู้ชายแปลกหน้าคนแรกที่มาแตะเนื้อต้องตัว เขินวุ้ยยยยย 55555 นางจับที่ไหล่เราเบาๆแล้วบอกขยับนิดนึงนะให้เอียงซ้ายขวาก็ว่ากันไป (แค่ถ่ายรุปชุดนักเรียนทำไมมันยากจังว๊า5555) เสร็จสับนางเดินกลับไปที่กล้อง แล้วบอกเรานิ่งๆนะ ส่องที่เลนส์ปุ๊บกด แฉ๊ะ!!! "เรียบร้อยครับรอด้านนอกเลย" ในใจคิดรีบๆเสร็จเหอะ อายจะตายยุแร้ววววว พอออกมาข้างนอก รอรับบิลเพื่อมารับรูปในวันถัดไปค่ะ คือเมื่อก่อนถ่ายแล้วไม่ใช่ว่าจะได้เลยเหมือนสมัยนี้นะคร้าาาา ต้องรอรับวันถัดไปจร้าาาา......กลับถึงบ้าน เราจะมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงบ้านใกล้กัน มีอะไรจะเล่าให้เพื่อนคนนี้ฟังตลอด ขอแทนชื่อเพื่อนว่าปลาก็แล้วกัน เราก็บอกปลาไปว่า เจอพี่ช่างภาพที่เพิ่งไปถ่ายรูปด้วยที่ร้าน...฿$#%@$
ยังไงเดี๋ยวมาต่อน๊า เรื่องราวไม่ได้จบเท่านี้นะคร้า นี่แค่ฉากเริ่มต้น ยังมีอีกหลายช๊อต หลายอารมณ์ กะอีตาพี่ช่างภาพคนนี้ จะมีคนมาอ่านมั๊ยน๊าาาาา